Hayat...
Öyle bir hayat ki ne verir ne alır bilinmez.3 aşamayla sınırlandırır aldığımız nefesleri.Giriş-Gelişme-Sonuç gibi...Doğarım evlat olurum anne ve babama.Büyürüm bir hayat kurarım bir hayat biçerim kendi rolüme.Sonrası malum işte...Durak son durak işte.Hayatımın ortasında bir anlam olurum.Kendime,çevreme ve Ülkeme.Ne verdim ne aldım neler kazandırdım ahaliye.
Farklı eksenlerde yaşarız.Kimileri kendi bilincini,kimileri ise toplum bilincini doyurmak ister.Herkes bir kazanç peşinde.Peki kazanan kim olur? Egosunu tatmin etmek isteyen mi yoksa ''BEN'' kalıbına tüm gönülleri sığdıranlar mı?
Egoyu bir kenara bırakıp herkesi çevreleyecek ''BEN'' olmalı içimizde.Can taşımış bütün gönüller,bütün kelimeler, renk,ırk,cinsiyet,inanç ve isim taşıyan herkes bir ''BEN'' olmalı içimizde.Söküp bir kenara atmalıyız ''BEN'' olan tekil bilincimizi. Herşeyi alırsak o kelimeye ne kazanırız veya neyi kaybederiz sizce?
Acı dağıtan,yürek burkan,çocukları yetim bırakan,açlıktan binlerce insanın ölmesine sebep olan savaşların arkasında ''BEN'' vardır.Benim menfaatim benim kazancım vardır.
Eş-Dost arasında paylaşılmayan kırıcı olan sözlerin arkasında ''BEN'' vardır.Benim dediğim, benim istediğim,benim uygun gördüğüm vardır
Farklı illerimizde toprak kavgası yüzünden can veren insanlarımızın katilinin arkasında ''BEN'' vardır.Benim arazim,benim toprağım ve benim payım...
Kardeşi kardeşe küstüren, ölümü unutturan miras kavgalarının arkasında ''BEN'' vardır.Büyük pay benim hesabı vardır.
Gaflete düşüren,yaşam amacını unutturan ''BEN'' vardır düşüncelerimizde son durakta kaldığımız yeri derin ateş çukuruna çeviren.
İki ezan arasında ''BEN'' vardır yaşamımızın amacını ve sonucunu belirleyen.
''BEN'' vardır...
...
...
''BEN''
...
...
Peki içimizde konuşlanan bu duyguyu dışarı atıp yerine herkesi gönüle kabul edecek bir ''BEN'' yaratmış olsak neler olurdu?
Sadece kendi açlığımızı değil başkalarınında açlığını görmüş olurduk.
Sadece kendi ihtiyaçlarımızı değil başkalarınında ihtiyaçlarını görmüş olurduk.
Sadece kendi gözyaşlarımızı değil başkalarınında gözyaşlarını görmüş olurduk.
Sadece kendi cebimizin boşluğunu değil başka ceplerinde boş olduğunu görürdük.
Sadece kendi çocuklarımızın göz yaşını,gülüşünü değil başka çocukların yaşadıklarını da görmüş olurduk.
Sadece kendi....
...
...
...
''BEN'' duygusundan öteye çıktığımızda hayatımız 360 derece dönüşüm yaşar.Toplum olarak güleriz.Toplum olarak ağlarız acılara.
Bireysel olarak gelişimimizde bir nevi buna bağlıdır.''BEN'' düşüncesini atmış birey temizlenmiş ruh gibi olur.Daha çabuk olgunlaşır ve gelişir.Ruhsal gelişim daha çok meyve verir.Kısaca şudur ki;Hayat çok kısa.Yaşadım diyebilelim.İki ezan arasında ''BEN'' değil ''BİZ'' olalım.